Tragiczne skutki udaru! Pomóż Andrzejowi odzyskać dawne życie!

3 marca 2022 roku, godzina 20:05. Data, którą zapamiętam do końca życia. To wtedy zadzwonił telefon ze szpitala, a w słuchawce usłyszałam, że mój mąż miał rozległy udar i jest w bardzo ciężkim stanie. Jego życie zmieniło się nagle, z dnia na dzień, bez uprzedzenia… 

Upadł, wychodząc z piekarni. Z tej samej, w której każdego dnia robił zakupy. Natychmiast wezwano karetkę. Byłam w szoku. W szpitalu zdążyłam przed zabiegiem mocno przytulić jego rękę, pocałować i powiedzieć, że na pewno da radę. Czekanie co będzie dalej, było koszmarem… Mąż po zabiegu został wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. Po próbach wybudzania saturacja spadała. Bezsilność, strach, obawa. Co będzie? Bałam się każdego kolejnego telefonu. Dzwoniłam i czekałam z nadzieją, że nadejdzie ta lepsza informacja.

Po kilku dniach Andrzej został odłączony od respiratora, wybudzony ze śpiączki. Zaczął samodzielnie oddychać. Przeszedł bardzo rozległy udar niedokrwienny lewej półkuli, skutkiem czego powstał głęboki niedowład połowiczny prawej strony i afazja zupełna. W trakcie hospitalizacji mąż przeszedł również zapalenie płuc. Kiedy wypisano go do domu, opiekowałam nim się dzień i noc. Serce pękało, patrząc, na to w jakim jest stanie. 

Jak niewiele trzeba, żeby stracić kogoś bardzo bliskiego. Zawał mózgu zasiał spustoszenie w całym organizmie. Jedna chwila zmieniła całe dotychczasowe życie i pokazała nam, jak kruche jest. 

Andrzej wypowiada jedynie pojedyncze słowa, nie poznaje mnie, złości się, bo nie rozumie, co do niego mówię i odwrotnie. Są to bardzo trudne dla nas obojga chwile. Mimo to nie zamierzam się poddać, bo to ja jestem tą osobą, która, musi być silna, nawet jak później łzy same cisną się do oczu. 

Mąż potrzebuje wsparcia, jest bardzo wrażliwy, dlatego muszę go chronić. Sama rehabilitacja ruchowa nie pomoże mężowi wrócić do dawnego życia, pracy, a przede wszystkim zdrowia. Bez prowadzenia jednocześnie zajęć neurologopedycznych, nauki mowy, usprawnienia narządów potrzebnych do artykulacji i wielu innych męczących ćwiczeń może nigdy nie dojść do siebie. Widzę, jak ucieka myślami, nie wiem, gdzie wtedy jest. Patrzy na prawą rękę i daje mi do zrozumienia, że ta ręka już nie będzie sprawna, zaprzecza głową. Mąż pracował ponad 30 lat w firmie motoryzacyjnej, jest handlowcem, a jego praca polega na bezpośrednim kontakcie z klientem. Rozmowa to podstawa. 

Prawy głęboki niedowład ręki i nogi. To uniemożliwi mu powrót do dawnego życia, rodziny, pracy, do kolegów. Teraz prosimy o wsparcie w rehabilitacji, która pozwoli wrócić do sprawności. Każdy dzień rehabilitacji to kolejny mały krok, to kolejna szansa na powrót do zdrowia, którego tak pragnie.

W imieniu męża Andrzeja i swoim proszę o wsparcie!

Żona Anna