"Aby przebyć tysiąc mil, trzeba zrobić pierwszy krok..." – pomagamy Antosiowi!
Terapia komórkami macierzystymi Antosia – 5 podań
Zakończenie: 12 Października 2018
Rezultat zbiórki
Kochani,
chcielibyśmy bardzo podziękować za pomoc, za każdą złotówkę wpłaconą na zbiórkę na eksperymentalną terapię komórkami macierzystymi, dzięki któremu jesteśmy kolejny krok do przodu. Wraz z zakończeniem terapii jak i z codzienną rehabilitacją Antek zaczął radzić sobie nie tylko na płaskiej powierzchni, ale i może pozwolić sobie na chodzenie na spacery, co kiedyś bez wózka było niemożliwe!
Antoś jest bardzo szczęśliwy ze swoich postępów, a w nas jest mnóstwo dumy i wzruszenia. Dystanse są coraz dłuższe i sprawiają coraz więcej radości. Mimo że do chodzenia potrzebuje zaopatrzenia ortopedycznego, radzi sobie coraz lepiej. Jednak nie stajemy w miejscu i będziemy sięgać po więcej!
Z pozdrowieniami,
Antek wraz z rodzicami
Opis zbiórki
Nasze pierwsze spotkanie pamiętam jak przez mgłę. “Pani syn jest bardzo chory. Jeśli przeżyje, będzie jak roślinka”. Byłam sama na porodówce, sama pośród szczęśliwych matek cieszących się obecnością swoich nowo narodzonych dzieci. Sama ze świadomością ciężkiej choroby własnego dziecka i paraliżującą bezradnością…
Urodził się 8 stycznia i, wydawało się, że lepszego początku roku nie jesteśmy w stanie sobie wymarzyć. Niestety – jego choroba podeptała wszystkie nasze wyobrażenia. Antosia pokazano mi na sekundę. Gdzieś w tle padło hasło “przepuklina oponowo-rdzeniowa”. Trzeba było przewieźć synka do Poznania, by pilnie go zoperować. Wtedy właśnie zostałam sama z tą przerażającą myślą w głowie – “czy moje dziecko przeżyje?”. Z przerażeniem patrzyłam na telefon, licząc na wieści ze szpitala. Antoś był sam, z dala ode mnie. Nie mogłam go przytulić, powiedzieć jak bardzo go kocham i że przejdziemy przez to wszystko razem.
Operacja zamknięcia przepukliny udała się, ale wciąż pojawiały się przeciwności. Antoś walczył z zapaleniem płuc oraz problemami z oddychaniem. Po krótkim czasie zaczęło narastać wodogłowie. Konieczna była kolejna operacja. Łącznie było ich 11... Od dnia narodzin Antosia spędziliśmy w szpitalu 214 dni, czyli 7 długich miesięcy. Miesięcy, w których strach był na porządku dziennym i trudno było o spokojnie przespaną noc.
W domu czekało nas jeszcze więcej pracy. Ciągła rehabilitacja oraz nieustanne wizyty u specjalistów. Dzisiaj Antek ma 4,5 roku i wciąż ma ogromne problemy z chodzeniem. Niedawno dowiedzieliśmy się o przełomie w jego leczeniu. To eksperymentalna terapia komórkami macierzystymi od niespokrewnionego dawcy – szansa na samodzielność dla Antka. Uwierzyliśmy w nie i była to najlepsza decyzja, jaką mogliśmy podjąć. Jesteśmy po pierwszej serii podań i już na tym etapie widzimy postęp! Antek sam zrobił 3 kroki. Wydawałoby się, że to nic, ale my na te 3 kroki czekaliśmy długie lata. Był płacz – wreszcie ten ze szczęścia. Po dwóch kolejnych podaniach było 9 kroków. Wróciło też czucie w cewce moczowej, dlatego jesteśmy na etapie nauki korzystania z nocnika.
Tak bardzo chcemy, żeby Antoś w przyszłości mógł być samodzielny. I teraz, kiedy jesteśmy na dobrej drodze, nie możemy z niej zawrócić. Nie możemy mu tego zrobić. Poświęcamy mu każdą sekundę. Nie ma dla nas ważniejszej rzeczy, niż walka o zdrowie synka.
Znajdziemy w sobie ogromne pokłady siły i wytrwałości, ale sami nie jesteśmy w stanie zdobyć jednego – pieniędzy… Następny etap leczenia Antosia to suma, której nie zdążymy zebrać w tak krótkim czasie, ponieważ kolejne podanie komórek ma się odbyć 29 sierpnia!
Jeśli teraz się zatrzymamy, możemy stracić to, co do tej pory wypracowaliśmy. Prosimy, pomóż nam dalej iść po sprawność Antosia...