Pomóż mi zawalczyć o przyszłość mojej córeczki!
Na początku zaczęłam zauważać, że Jagódka nie nawiązuje z nami kontaktu wzrokowego. Cały czas słyszałam, że to jeszcze o niczym nie świadczy. Jednak stopniowo zaczęły pojawiać się kolejne niepokojące symptomy. Każda mama doskonale wie, kiedy z jej dzieckiem dzieje się coś niedobrego… Pierwsze słowo „mama” usłyszałam z ust Jagódki, gdy skończyła 8 miesięcy. Miałam nadzieję, że usłyszę kolejne, niestety tak się nie stało. Kiedy córeczka skończyła dwa latka zauważyłam regres w jej rozwoju. Nie zdobywała kolejnych umiejętności tak jak jej rówieśnicy. Udałam się z Jagodą na wizytę do poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdzie zalecono nam rozpoczęcie współpracy z logopedą i rehabilitantem (córka chodziła na paluszkach). Nikt wtedy jednak nie zwrócił nam uwagi, że objawy mogą wskazywać na jakieś niepokojące zaburzenie. Niestety sytuacja się nie poprawiała. Jagódka była coraz starsza, ale jej mowa się nie rozwijała. Czułam, że coś jest nie tak, dlatego zdecydowałam się na ponowną wizytę w poradni. Specjalista zalecił dodatkową diagnostykę, która trwała przez kolejny rok. Odbywałyśmy wizytę za wizytą, u psychologa, psychiatry, logopedy… W końcu przyszła diagnoza, z którą nie mogę pogodzić się do dziś… U Jagódki w 2023 roku zdiagnozowano całościowe zaburzenia rozwojowe i autyzm dziecięcy. Nie ma leku, który mógłby zabrać wszystkie dolegliwości i uzdrowić moją córeczkę. Jagoda będzie musiała już zawsze zmagać się z tymi zaburzeniami. Na co dzień moje dziecko uczęszcza do przedszkola integracyjnego, gdzie objęte jest terapią. Na zajęciach towarzyszy jej nauczyciel wspomagający. Raz w tygodniu chodzimy na trening umiejętności społecznych, który również bardzo pomaga córeczce. Jagódka coraz lepiej komunikuje się z otoczeniem, jestem z niej bardzo dumna. Wiem jednak, że mogłaby osiągać o wiele lepsze efekty, gdyby terapia była bardziej zintensyfikowana. Jagoda poza problemami z komunikacją werbalną, ma również zaburzenia sensoryczne. Wyjście z domu trwa u nas godzinę. Córeczka ma problem z ubraniem bluzek z długim rękawem, a założenie jej czapki, gdy jest zimno, graniczy z cudem. Nie lubi dotyku tkaniny na swoim ciele. Dlatego wymaga wprowadzenia kolejnych form terapii. Logopeda, rehabilitacja, dodatkowe zajęcia i terapie… To wszystko kosztuje majątek! Z całego serca pragnę zawalczyć o lepsze jutro Jagódki, ale wiem, że bez pomocy ludzi dobrych serc, będzie to po prostu niemożliwe. Dlatego zwracam się z prośbą o wsparcie! Proszę nie bądź obojętny! Mama Jagody
