Marzę, aby pobujać (się) w obłokach

4-letnia Ewunia przyszła na świat z ciężkim bagażem. Z bagażem, na którego dźwiganie nikt nie był przygotowany. Rodzice Ewy z niecierpliwością i wielką radością czekali na jej narodziny. Byli pełni spokoju i gotowi na podjęcie niezliczonych rodzicielskich wyzwań. Los kazał im się jednak zmierzyć z o wiele poważniejszymi problemami niż nieprzespane noce, kolki czy wyrzynanie się pierwszych ząbków. W 6 miesiącu ciąży dowiedzieli się, że ich córeczka nie urodzi się zdrowa. Słyszeli też gorsze rzeczy, np. że ich maleństwo z powodu wady w ogóle nie ma prawa przeżyć porodu. Wprawdzie dziewczynka przyszła na świat niedotleniona, o wiele za malutka i w ciężkim stanie, ale żyła i tylko to się liczyło! Radość była ogromna, ale potem nadszedł jeszcze ogromny smutek, ponieważ u Ewuni wykrywano kolejne wady i schorzenia: wodogłowie, połamane kości udowe, zwichnięte biodra, zdeformowane stópki i dłonie, wrodzoną sztywność stawów, niedowład czterokończynowy, astygmatyzm. Niestety później doszły ataki padaczki, które potwierdziły, że dziewczynka cierpi na zespół Westa. Kolejna bezlitosna diagnoza brzmiała: polimikrogyria – wada mózgu, która jest prawdopodobnie przyczyną zarówno padaczki, jak i wiotkości mięśni.

Droga, którą Ewa i jej rodzice muszą codziennie kroczyć jest wyboista i bardzo wyczerpująca. Miesiąc w miesiąc wspólnie pokonują kolejne przeszkody, a wymaga to od nich ogromnych nakładów pieniędzy, czasu, siły i zaangażowania. Dziewczynka nie jest zwykłym dzieckiem i jej życie nie jest zwykłe. Szpitale, zabiegi, operacje, nieustająca rehabilitacja i nadzieja, że kiedyś Ewunia postawi pierwsze samodzielne kroki, że kiedyś będzie się w stanie efektywnie komunikować… A ponad tym wszystkim trzeba się jeszcze nauczyć odnajdywać w świecie niepełnosprawności, bólu i rozczarowań - w świecie gdzie powody do radość są malutkie i rzadko spotykane.

Mimo piętrzących się przeciwności losu Ewunia to wesoła i urocza dziewczynka. Chociaż nie może się samodzielnie poruszać, uwielbia wszelką aktywność ruchową. Wprawdzie nie umie opowiedzieć o swoich pragnieniach i marzeniach, ale umie pokazać swoim uśmiechem i mową ciała, co ją najbardziej cieszy. Ewcia przepada za turlaniem, podrzucaniem, zabawami z chustą, a już najbardziej na świecie kocha się huśtać! Niestety zwykłe huśtawki dostępne na placach zabaw nie są w stanie zapewnić jej bezpieczeństwa. Właśnie dlatego chcemy podarować jej specjalną huśtawkę typu "bocianie gniazdo" dedykowaną dla niepełnosprawnych dzieci. Dzięki niej dziewczynka mogłaby się bawić jak jej zdrowi rówieśnicy, a rodzice mieliby pewność, że jest przy tym bezpieczna.

Liczymy na Wasze wielkie serce i pomoc w zrealizowaniu marzenia Ewy. Sprawmy, żeby Ewunia pobujała w obłokach, z daleka od ziemskich smutków!