Radość na dwóch kółkach

16-letni Kacper po raz pierwszy zachorował na białaczkę limfoblastyczną w 2011 roku. Walka z rakiem trwała dwa długie, ciężkie lata. Kiedy w 2013 chłopiec kończył przyjmować chemię podtrzymującą, stan jego zdrowia był coraz lepszy. Wydawało się, że to wreszcie koniec cierpienia, że rak został ostatecznie pokonany. Wszyscy odetchnęli z ulgą. Radość Kacpra i jego bliskich była ogromna, jednak niestety nie trwała długo. Rok później, w 2014 roku badania kontrolne wykazały, że choroba powróciła i to ze zdwojoną siłą. Zdiagnozowano wznowę szpikowo-jądrową. Rodzina przeżyła nieopisany szok.


Chłopiec musiał przejść pilną operację usunięcia obu jąder, szpik był już zajęty w 50% i nie było czasu na naświetlania. Było to dla Kacpra ogromnym szokiem. Po raz kolejny rozpoczęło się wyczerpujące organizm leczenie chemioterapią i walka o życie. Było naprawdę ciężko i bliscy obawiali się, że Kacper nie zniesie już więcej cierpienia i w końcu się podda. Na szczęście organizm chłopca nie dał za wygraną, mimo że pojawiało się coraz więcej problemów ze zdrowiem. Pod koniec 2014 roku Kacper musiał przejść kolejną operację – tym razem na stopie, ponieważ pojawiła się  martwica kości skokowej. Następnie doszło wirusowe zapalenie opon mózgowych oraz cukrzyca polekowa. To naprawdę zbyt wiele jak na tak młodego chłopaka… A walka z najgroźniejszym przeciwnikiem jeszcze się nie zakończyła.


Ile cierpienia Kacper jest jeszcze w stanie udźwignąć? Na jak długo starczy mu sił? Kacper to nastolatek ujmujący swoją elokwencją, kulturą osobistą i pogodnym usposobieniem. Ma wiele zainteresowań i nieustannie pogłębia swoją wiedzę. Ostatnio jest coraz silniej przekonany, że jego przeznaczeniem jest zostać lekarzem. Jest bardzo samodzielny i choć jego życie wywróciło się do góry nogami, próbuje na nowo je sobie ułożyć. Czasem jednak dopadają go stany depresyjne, ogromny smutek, bo zamiast spędzać czas na grze w piłkę z kolegami, wiele długich miesięcy, nawet lat jego domem był najsmutniejszy oddział szpitalny – onkologia dziecięca, gdzie rak co chwila zabiera jakieś maleńkie życie.


Kacprowi brakuje kolegów ze szkoły, z którymi ze względu na swój stan zdrowia bardzo rzadko się spotyka. Brakuje mu normalnego życia. Już prawie zapomniał, jak takie zwykłe życie wygląda… Kacper nigdy o nic nie prosi, bo wie, że mama nie może sobie pozwolić na takie wydatki, ale jego wielkim marzeniem jest własny rower dobrej marki, który dałby mu namiastkę normalności i wolności. Jak tylko pozwolą mu na to siły, mógłby pojechać na wycieczkę ze znajomymi. Chłopiec uwielbia poznawać nowe miejsca i ich historię, zwiedzać zabytki, odnajdywać ciekawe zakamarki. Ponadto rower byłby ogromnym ułatwieniem w codziennym funkcjonowaniu, gdyż stopa Kacpra po przebytej operacji nie wróciła do pełnej sprawności i chodzenie często sprawia problemy.

Ten nastolatek, którego mama nazywa swoim „Wielkim Wojownikiem”, jak nikt zasługuje na uśmiech od losu. Podarujmy mu go!