Rak nie da nam więcej czasu – do 14 czerwca musimy zapłacić za leczenie!

Nasz czas się kurczy. Mamy przed sobą najgroźniejszego przeciwnika i olbrzymią kwotę do zapłacenia. Guz mózgu w główce naszego synka to tykająca bomba. W Polsce medycyna jest bezradna. Szansa na życie czeka w Niemczech. Protonoterapia ma zmniejszyć guza, żeby lekarze mogli go usunąć. Szpital w Niemczech już na nas czeka. Na przeszkodzie stoją jednak pieniądze. Jeśli zdążymy do 14 czerwca, Hadziu rozpocznie leczenie na czas! Jeśli zdążymy…

14 lutego –  nie zapomnimy tej daty, bo o dniu w którym zapada wyrok na własne dziecko nie da się po prostu zapomnieć. Wtedy właśnie usłyszeliśmy o nowotworze... Miesiąc wcześniej zauważyliśmy, że z Hadziem dzieje się coś złego. W prawym oczku pojawił się zez, którego nigdy wcześniej nie było. Zaczęliśmy wędrówkę po gabinetach – jeden, drugi lekarz i wciąż ta sama odpowiedź, że wszystko jest w porządku i nie mamy się czym martwić. W tym czasie w główce Hadzia szalał już nowotwór. Odbijaliśmy się od drzwi do drzwi aż do dnia, w którym wystąpił atak padaczki. Rano przerażeni jechaliśmy karetką do szpitala, wieczorem wiedzieliśmy już, że za wszystko odpowiedzialny jest guz mózgu.

6 x 7 cm – guz w główce Hadriana był wielkości jajka. Zdążył już zniszczyć jeden z jego nerwów wzrokowych i bardzo mocno uszkodził drugi. Przez to nasz synek nie widzi na prawe oko, a na lewe widzi bardzo słabo. Natychmiast zostaliśmy skierowani do Centrum Zdrowia Dziecka. Dostaliśmy kilka godzin na spakowanie rzeczy i już byliśmy w drodze do Warszawy. Trzeba było szybko operować, bo przy takich wymiarach guza każdy dzień mógł przynieść najgorsze. 19 lutego, pięć dni po wykryciu guza, zabierano już naszego synka na blok operacyjny. Wtedy, na szpitalnym korytarzu, przeżywaliśmy najtrudniejsze chwile w naszym życiu… Niestety – nie udało się wyciąć guza w całości. Chirurdzy usunęli zaledwie 40%. Rokowania były coraz gorsze. Wycinek guza wysłano na badania histopatologiczne. Diagnoza: wyściółczak anaplastyczny, guz o trzecim stopniu złośliwości. Po naszych wcześniejszych doświadczeniach z diagnozowaniem Hadriana, na wszelki wypadek wysłaliśmy wycinek również do Niemiec, do kliniki w Bonn. Drżącymi rękoma otwieraliśmy wiadomość z wynikiem. Po to, by przeczytać, że jest jeszcze gorzej, niż podejrzewano.

Złośliwy guz mózgu AT/RT – nowotwór o najgorszym, IV stopniu złośliwości. Najgroźniejszy, o najbardziej agresywnym przebiegu. Dowiedzieliśmy się, że rokowania są w zasadzie beznadziejne. Usłyszeliśmy mnóstwo historii o pacjentach, którzy przegrali z tą chorobą i ani słowa o tym, że Hadziu ma szanse… W Polsce odebrano nam nadzieję. Patrzyliśmy na naszego synka, w jego pełne ufności oczy i obiecaliśmy sobie, że zrobimy wszystko, aby go uratować. Że pojedziemy choćby i na koniec świata po życie dla niego...

Znaleźliśmy klinikę w Essen, która specjalizuje się w leczeniu dzieci z rozpoznanym guzem AT/RT. Tam zaproponowano nam konkretny plan leczenia. Pierwszym etapem ma być protonoterapia, czyli naświetlania, które pozwolą zmniejszyć guza tak, by możliwa była kolejna operacja. Dziś jest to niemożliwe, bo guz nachodzi na tętnice i jest bardzo blisko przysadki i podwzgórza. To sprawia, że reoperacja jest praktycznie niemożliwa. Niestety po raz kolejny uderzyliśmy głową w mur. NFZ nie sfinansuje tego leczenia w Polsce, bo guz AT/RT nie kwalifikuje się do radioterapii protonowej zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Zdrowia sprzed dwóch lat. Żeby leczenie się odbyło, musimy zapłacić olbrzymie pieniądze. Pieniądze, których nie mamy...

Leczenie w Niemczech jest jedyną szansą na życie naszego ukochanego synka. Wiemy, że drugiej już nie będzie, dlatego musimy zrobić wszystko, żeby jak najszybciej zacząć terapię za granicą. Jeśli będziemy zwlekać, kolejnej szansy nasze dziecko może nie doczekać. Nowotwór nie da nam przecież więcej czasu, będzie rósł i powoli zabijał Hadrianka. Naświetlania muszą się zacząć 20 czerwca, ale wcześniej, do połowy miesiąca, na koncie kliniki musi znaleźć się pełna kwota za terapię.

Codziennie widzimy, jak nasz synek cierpi, jak choroba zabiera mu coraz więcej i więcej.  Prosimy Cię, pomóż nam sprawić, że jego walka nie pójdzie na marne, że wygra on, nie rak...