Chcę być taki jak Ty. Pomóż mi

18 lat, Krzysztof żyje z ogromnym naczyniakiem, który zagraża jego życiu, deformuje twarz i sprawia, że całe to życie spowija cień choroby. Gdy Krzysztof przyszedł na świat, na jego twarzy były już ślady tego piętna, z którym przyszło mu przeżyć całe dzieciństwo i dużą część młodości.

Każdy, kto pierwszy raz go spotyka, widzi najpierw olbrzymią narośl, na twarzy, języku i wardze. Naczyniak nie pozwala chłopakowi normalnie funkcjonować, wywołując sensację wszędzie tam, gdzie się pojawi. Krzysztof, choć wygląda tak, odkąd pamięta, nigdy nie pogodził się z chorobą i choć nie daje tego po sobie poznać, cierpi psychicznie każdego dnia. W dzieciństwie były dwie próby zoperowania naczyniaka, które z uwagi na olbrzymie krwawienie i brak pozytywnych rokowań, spełzły na niczym.

Od tamtej chwili Krzyś rósł a narośl, razem z nim. Z czasem było tylko gorzej. Choć najbliższe otoczenie przyzwyczajone do widoku zniekształconej twarzy dawało chłopakowi oparcie, to problem przybierał coraz poważniejsze oblicze. Nieustannie powiększający się guz, wypełniający całe usta i uniemożliwiający ich zamknięcie, zaczął zagrażać życiu, sprawiając coraz większe problemy z oddychaniem. Krzysztof kładzie się spać, nie wiedząc, czy się obudzi następnego dnia. Lekarze zachodzą w głowę, jak jest w stanie jeszcze funkcjonować i oddychać. Jedzenie sprawia niesamowitą trudność, a mowa staję się coraz bardziej niewyraźna. Takie życie to męczarnia, a chłopak ma jedynie 18 lat.

Życie Krzyśka uratować może jedynie skomplikowana operacja, której w Polsce żaden lekarz nie chce się podjąć. To znaczy, że Krzysztof musi żyć z piętnem choroby do końca życia? Musi każdego dnia rano spoglądać na swoją zdeformowaną twarz bez nadziei na to, że coś się zmieni? Każdy posiłek to wyzwanie, każda noc to ryzyko uduszenia, a każde słowo to niesamowity wysiłek.

Od zawsze wzrok ludzi, który towarzyszy Krzyśkowi, odkąd pamięta. Ukradkowe spojrzenia, mieszają się z nachalnym patrzeniem, nieufnością, zaciekawieniem. Dla kogoś, kto całe życie funkcjonuję z chorobą wypisaną na twarzy, perspektywa anonimowości, to największe marzenie. Tak nieosiągalne, a zarazem tak zwyczajne. Naprawdę nie ma nikogo, kto pomoże temu chłopakowi?

Po wielu latach w końcu na drodze Krzysztofa pojawili się ludzie, którzy mu pomogą. Wybitny zespół specjalistów z niemieckiej kliniki Zentrum fur Vasculare Maltformationen in Eberswalde, do którego należy m.in. Milton Waner z Birthmark Institut w Nowym Jorku, uznawany za światowy autorytet w leczeniu naczyniaków, uznał, że jest szansa, by resztę życia Krzysztof przeżył jako normalny, zdrowy człowiek. Po wstępnej konsultacji medycznej prof. Waner zdecydował się podjąć leczenia. Kiedy Krzysiek dowiedział się o kwocie, jaka otwiera mu drogę do bycia zwyczajnym, podłamał się. Koszty są ogromne, ale wokół chłopaka nie brakuje wspaniałych ludzi, którzy są gotowi mu pomóc.

Tylko jak zaciągnąć taki dług, kiedy nie ma się pewności, że będzie można go spłacić? – Widziałem chłopaka z Norwegii, który przeszedł tam operacje i wyglądał super. Nie było widać, żeby wcześniej był chory – podkreśla Krzysztof. To takie największe moje marzenie, ale nie chcę się rozczarować – dodaje po chwili.

Aby operacja mogła się odbyć, Krzysiek 23 listopada musi przejść zabieg wprowadzenia rurki tracheotomijnej. Będzie to pierwszy krok, jaki trzeba zrobić przed leczeniem. Tak inwazyjny i rozległy zabieg musi być pieczołowicie przygotowany. Leczenie będzie podzielone na 6/7 etapów, po których chłopak odzyska zdrowie, problemy znikną, a na ulicy nikt nie będzie się oglądał. Jakie jest zagrożenie? Ogromne, ale wyjścia nie ma, bo olbrzymi naczyniak nie zatrzyma się nagle, nie cofnie pod wpływem leczenia farmakologicznego. Będzie cały czas rósł, aż odetnie drogę do tlenu.

Krzysztof ma plany, o których w obliczu takiej szansy może zacząć coraz odważniej myśleć. W najbliższym czasie jak każdy chłopak w jego wieku chce zrobić prawo jazdy, skończyć studia. W przyszłości chciałby zostać szefem kuchni, a teraz taka perspektywa staje się coraz bardziej realna. Pierwsza operacja może odbyć się już w styczniu.

Najbliższe 3 lata mogą odmienić 18 lat życia z olbrzymim guzem, jednak dla rodziców koszt zabiegu to abstrakcyjna suma, której nie uda im się zebrać. Musimy to zrobić za nich i wykorzystać szansę, jaką dostał Krzysiek. Wnieśmy normalność w jego życie i uchrońmy go przed śmiercią. Razem, mamy nieograniczone możliwości, dlatego zróbmy to!