Boję się, że któregoś dnia otworzę oczy, ale już nic nie zobaczę

Czasem zamykam oczy i wyobrażam sobie, jak to jest nie widzieć nic poza ciemnością. Jeszcze teraz mogę je otworzyć i widzieć cały piękny świat. Boję się, że któregoś dnia otworzę je, ale już nic nie zobaczę. Oponiak kanału nerwu wzrokowego bezlitośnie rozrasta się w mojej głowie. Wzrok w prawym oku już teraz mam uszkodzony, ale wierzę, że terapia protonowa w Monachium uratuje mnie przed ciemnością. Proszę, pomóż mi! Daj nadzieje, że świat cały czas będzie w zasięgu mego wzroku.